Julie Verelst, 22-jarige Truienaar, heeft een groot hart voor Burkina Faso. Wij luisterde met veel plezier naar deze unieke ervaring.   

“Ik ben vorig jaar afgestudeerd als verpleegkundige aan de UCLL in Leuven.
In mijn laatste jaar moest ik een 12 weken durende eindstage doen. Ik had besloten deze in het buitenland te doen met als voorkeur Burkina Faso om het echte Afrika te kunnen ervaren. Samen met drie andere studenten heb ik daar van begin februari tot begin mei op diverse plaatsten stages gedaan.


Mijn laatste stageplaats was bij Abou en Daniëlle van SOS Enfance. Hun werk bestaat eruit om vijf dagen per week met een ambulance naar verschillende plaatsen te rijden waar ze dan volwassenen en voornamelijk kinderen verzorgen.

De oude ambulance in Burkina Faso

De zorgen zijn hoofdzakelijk wondzorgen, die vaak wel ernstig zijn maar waarbij de mensen niet het geld en/of de middelen hebben om hiervoor naar het ziekenhuis te gaan.

Het verzorgingsmateriaal (verbanden, kompressen, ontsmettingsmiddel, etc) bekomen ze hoofdzakelijk door donaties van bepaalde instanties en (buitenlandse) vrijwilligers. Ze doen dit al jaren en hebben al heel wat mensen hun wondes kunnen verzorgen die soms levensbedreigend zijn/worden door de primitieve levensomstandigheden.

Ik heb echter zelf ondervonden dat de ambulance waar ze toen meer rond reden al meer dan 30 jaar oud was en dus ook meermaals per week in panne viel. Dit belemmert hen om de mensen te kunnen verzorgen en geeft ook financiële problemen door de talloze reparatiewerken.

Voor we vertrokken, moesten we steeds de motorkop openen om de motor af te koelen met een tuinslang omwille van het warme klimaat en de slechte toestand van de ambulance.
We hebben de ambulance soms zelfs ook in gang moeten duwen door er met 4 langs vanachter kracht op uit te oefenen.

Ik vond deze stage fantastisch en keek er erg naar op hoe Abou en Daniëlle dit werk met volle passie uitvoerden. Daarom besloot ik iets te doen om hen te helpen.

Bij thuiskomst ben ik meteen op zoek gegaan naar een tweedehands ambulance. Al vrij snel had ik bij Garage Dirix een ambulance gevonden die nog goed dienst kon doen bij Abou en Daniëlle. Ik heb toen een oproep op Facebook geplaatst en wat rond gemaild om donaties op te halen voor de aankoop van de ambulance. Tegelijkertijd begon ik op zoek te gaan naar een manier om deze ambulance te transporteren naar Burkina Faso.
Dit laatste bleek echter een enorme uitdaging en een erg complexe onderneming. Ik kwam in contact met de NGO Noord-Zuid die het transport wou doen, maar ik was verschoten van de prijs hiervan. Aangezien de ambulance vrij groot en vooral hoog was, paste deze niet in een container. Daardoor moesten we de banden eraf halen en velgen in de plaats opleggen om hem zo in de container te rijden.
Dit laatste was niet vanzelfsprekend aangezien de velgen niet makkelijk te verkrijgen zijn, dus ook hiervoor ben ik 2 dagen voor hij de boot op zou gaan heel Vlaanderen beginnen doorzoeken om velgen te vinden, dit met succes.  

Ik heb ook deze ambulance volledig gevuld met medisch materiaal, waaronder wondzorgmateriaal dat Abou en Daniëlle konden gebruiken.

Aangezien de nieuwe ambulance niet over een brancard beschikt had ik ook een oproep op Facebook geplaatst met de vraag of iemand een opplooibare massagetafel gratis wegdeed of tegen een lage prijs. Hier reageerde logopediste Mireille Jacobs al snel op dat zij er 1 had staan die ik gratis mocht meenemen. Deze heb ik dus ook meegegeven waardoor Abou en Daniëlle veel plaats hebben in de ambulance en kunnen kiezen of ze de tafel in de ambulance of buiten de ambulance opzetten.

In de verzorgingsruimte van de ambulance zijn namelijk drie stoelen waardoor men met inbegrip van de tafel vier mensen tegelijk zou kunnen verzorgen.

Het geld voor de ambulance had ik inmiddels bij elkaar gekregen, maar nu moest ik ook nog geld vinden voor het transport. Ik heb verschillende instanties en organisaties gemaild en werd zelf ook gecontacteerd door organisaties die mij wouden helpen. 

Zoals bijvoorbeeld Wereldmissiehulp, Groupe des epouses (ambassadrices groep in burkina Faso), CLIF (organisatie in Burkina Faso), de Lions (Sint-Truiden), …
Alles samen voor zowel de ambulance als het transport heb ik een bedrag van om en bij de 15.000 euro verzameld.

In Februari heb ik de ambulance naar Antwerpen gebracht waar deze in de container werd gestoken om dan (normaal gezien) op 9 februari hier te vertrekken en rond 24 februari toe te komen in Ouagadougou, Burkina Faso.

Maar door stakingen en allerlei formaliteiten heeft het transport heel wat vertraging opgelopen en is deze pas toegekomen op 9 april in de haven van Lomé, Togo.
Van daaruit werd deze dan verder getransporteerd over de weg naar Burkina Faso waar deze half april is toegekomen bij de douane in Ouagadougou.
Ook hier moesten weer heel wat formaliteiten gedaan worden, maar Abou had hem inmiddels wel al kunnen zien.
Op 26 april is Abou er dan eindelijk voor de eerste keer mee kunnen gaan werken.

Tijdens dit project heb ik wel constant in contact gestaan met Abou en alle organisaties die hierbij betrokken waren. Want ik vond dit erg belangrijk omdat ik het zo zelf goed kon opvolgen en zo de mensen en organisaties die gedoneerd hebben “up to date” kon houden.

Zonder al deze mensen was dit project niet succesvol geweest. 

Ik ben enorm blij dat het project geslaagd is, maar ook dat het echter achter de rug is, want het was erg tijdrovend en veel complexer dan ik oorspronkelijk had gedacht.

Abou en Daniëlle vinden het fantastisch en hebben me ook laten weten dat hierdoor nog meer mensen geholpen gaan worden.


Ik ben enorm dankbaar dat ik dit heb kunnen doen en wil iedereen bedanken die dit mede mogelijk heeft gemaakt. Ik zal ook in de heel nabije toekomst naar daar gaan om met eigen ogen te kunnen zien dat de ambulance nuttig werk doet. Voorlopig kan ik namelijk niet gaan vanwege de actuele terreur in Burkina Faso.”

Wat een verhaal. Dikke proficiat Julie!