Er komen in Vlaanderen 17 referentieregio’s (god wat een woord). Alleen binnen de grenzen van die regio’s zullen gemeenten nog mogen samenwerken. Dat moet orde brengen in de bestuurlijke rommel en de vele intergemeentelijke samenwerkingsakkoorden, vinden beide partijen die al langer ervan dromen.
Hoe Limburg geregionaliseerd gaat worden, daarmee is minister Somers nog niet klaar. Als hij ooit klaar komt! Want hier zit men niet te springen op nog meer verdeling en we zijn trouwens al lang een blinde vlek op de kaart van Vlaanderen.
Limburg wordt in drie regio’s verdeeld. Welke dat zijn, hoe die eruitzien, wie of wat er hoofdstad wordt, zal later nog worden bepaald. Dat de afbakening gevoelig ligt, blijkt uit het feit dat voor de andere provincies de contouren wel al duidelijk zijn, maar in Limburg niet. En toch, met het maken van deze regio’s en het afschaffen van de provincies is men toch vetrokken vanuit … net die provincies, en heeft men geen rekening gehouden met bijvoorbeeld Landen waar een grote bereidheid was om aan te sluiten met Limburg. Maar niet dus, zover durfden de curatoren van de provincies niet gaan. Het zou van moed getuigd hebben.
Waarom is men nog niet klaar met Limburg? Ten eerste is er het Limburggevoel dat nergens anders bestaat, wij hebben een grote verbondenheid, we hebben één volkslied, we voelen ons verwant met het Limburg van over de grens, wij zijn de enige provincie met nog min of meer historische contouren, het graafschap loon. Ten tweede is er een sterk uitgebouwd provinciaal apparaat en provinciale samenwerkingsverbanden waar de gemeenten mekaar tegemoet komen. Een Limburg.net bijvoorbeeld bestaat nergens en we hebben zelfs een eigen krant. Bovendien vreest men in Limburg dat de provincie verdeeld wordt zodat de Limburgse politici in Brussel nog meer monddood gemaakt worden, net zoals ze nu het zwijgen werd opgelegd met deze beslissing. Trouwens, er waren ook Limburgse ministers die deze beslissing mee goedgekeurd hebben. Gans Limburg kijkt reikhalzend uit naar de uitleg van Zuhal Demir, Wouter Beke en van Lydia Peeters. Of hoe bijna de helft van de regering zwicht voor de partijtucht.
Wat er van zij, binnenkort zijn we geen Limburgers meer, maar wat we gaan worden … dat staat in de sterren geschreven.
