De Truiense Lovely Dufour heeft na een zoektocht van 19 jaar haar jongere broer Damien gevonden (foto, midden). De twee groeiden elks in een ander pleeggezin op en wisten vaag van elkaars bestaan af. Bij Lovely was er het verlangen om haar broer eens te kunnen ontmoeten, maar hoe vind je iemand waar je geen gegevens van hebt?
- Rudi De Cock
Zelf groeide Lovely met een jonger broertje op in een pleeggezin. “Ik was maar een paar maanden oud toen ik in mijn pleeggezin terecht gekomen ben. Ik beschouw mijn pleeggezin echt als ‘mijn familie’, ik heb in feite nooit iets anders gekend. Drie jaar later heeft mijn biologische moeder een zoontje gekregen. En dan komt pleegzorg automatisch bij hetzelfde gezin vragen of ze het broertje ook wilden opvangen. Dat hebben mijn pleegouders toen ook heel graag willen doen, om ons samen te houden. So far, so good.” Nadien werden er nog kinderen geboren bij dezelfde biologische mama als die van Lovely. Telkens werden ze geplaatst omdat de vrouw zwaar drugsverslaafd was en ook een gevangenisstraf moest uitzitten. Lovely kon met haar broers en zussen contact houden omdat Pleegzorg over de juiste informatie beschikte. “Zij weten naar welk pleeggezin mijn broers en zussen zouden gaan. Zo kon ik met mijn zussen en broers contact houden. Ik heb ook een broertje die heel zwaar gehandicapt is, die in een instelling geplaatst is. Dus ja, we kregen wel informatie.”
Truinoske Lovely is bekend van het VTM-programma ‘Het Onbekende’ met Axel Daeseleire © VTM
Damien
Toch bleek er nog een broer te zijn, Damien, waar niets over werd verteld. “Hij werd geboren toen ik tien jaar was”, vertelt Lovely. “Maar ik beschikte enkel over zijn voornaam. We wisten dat hij bij zijn echte papa woonde. Meer informatie hebben we nooit gekregen. Ik heb al die jaren als tiener en als twintiger heel veel dingen geprobeerd om informatie te krijgen, via Pleegzorg, via de jeugdrechtbank, via de politie. Maar niemand had of kon meer informatie geven. Ik wilde hem graag leren kennen, net als mijn andere broers en zussen.” Toen kwam er voor Lovely een punt waarop ze alles definitief wilde loslaten. “Ik had het opgegeven. Met het idee van, het is zo, ik zal Damien nooit zien. Er zal nooit contact zijn. Ja, dus ik had het in feite opgegeven.” Tot twee jaar geleden de biologische mama via Facebook met Lovely contact zocht. “Zij is nog steeds zwaar drugsverslaafde en ik wilde niet nog eens door heel het verleden gaan. Ik heb nu mijn eigen gezin en ik wil het verleden laten rusten. Ik heb haar gezegd dat ze mij maar één ding verschuldigd was. Dat ik mijn broer zou kunnen leren kennen. Ze heeft me dan de achternaam gegeven. Maar omdat dat dezelfde achternaam was als die van mijn man vond ik het té toevallig en geloofde ik er niets van. Tot een nichtje van mijn pleeggezin mij aanmoedigde om via Facebook toch te proberen. Het is een achternaam waarvan er heel veel zijn in Vlaanderen. Ik kreeg gemakkelijk vierhonderd mensen met dezelfde naam. Ik heb de eerste die de zoekrobot van Facebook opgaf een bericht gestuurd. En toen dacht ik, nee, ik ga die niet alle 300 een bericht sturen, ik geef het op.”
En wat blijkt? “Ja dat is het strafste, die ene die ik gecontacteerd heb, bleek mijn broer Damien te zijn. Straffer kan niet hé! De dag nadien al kreeg ik een respons op dat één berichtje dat hij de persoon was waar ik naar op zoek was. Dus dat was wel een heel emotioneel moment. Al mijn opgekropte emoties van 19 jaar kwamen eruit. Ik had toen middagpauze op mijn werk en ik heb toen fel geweend. Ik kon niet meer stoppen met wenen. Gewoon van geluk eigenlijk. Soms kan ik het nog niet geloven dat dit geluk mij nog mocht overkomen.”
Hoe heb je de ontmoeting ervaren? “Het was een hele leuke ontmoeting. Ik was wel heel zenuwachtig. Hij ook. Hij is naar Sint-Truiden gekomen, want hij woont in Antwerpen. Hij is nu 19 jaar, een fijne kerel. Het was heel leuk. We hadden heel veel te vertellen. Hij wist heel veel niet, en ik wist ook heel veel niet. Hij heeft onze echte mama tot zijn twee jaar bij hem gehad. Dus hij weet zelf ook heel weinig van haar. Maar dat is misschien maar beter zo.”
