De Sint-Augustiuskapel werd De Post en “De Posterijen”
Als we in Sint-Truiden over ziekenhuizen spreken, dan hebben we het over Sint-Trudo, in het recente verleden over Sint-Jozef en Sint-Anna, of Sancta Maria en Ziekeren, of nog langer over de cellebroeders, de witzusters en de zwartzusters… en steeds hebben we het over een “sint” of een kloosterorde.
Gezondheidszorg was in handen van de kerk zo lang er niks aan verdiend was, zouden kwatongen beweren.
Maar wist je dat er in onze stad ook een “Stadtssieckenhuys” was? In de Stapelstraat? En dat er nog restanten van zichtbaar zijn in het straatbeeld?
Te dicht bij de abt!
Het hospitaal was oorspronkelijk een stichting van de abdij om de bedevaarders naar het graf van Trudo te verzorgen. Het eerste gebouw werd vermeld in 1139 en het bevond zich in de Plankstraat. Later werden er ook burgers van de stad in verpleegd. Honderd jaar later, in 1239 wordt dan een nieuw hospitaal opgericht in de Stapelstraat, aan de Sint-Maartenkerk. De reden van de verhuis was allesbehalve christelijk: het oude hospitaal lag namelijk te dicht bij de abdij en het gevaar om besmettelijke ziekten op te lopen was dan ook groot. Men zocht dus een “geschiktere plek”, ver van de abdij.
Het hospitaal werd bediend door broeders en zusters, die de kloostergeloften aflegden van Sint-Augustinus. De hospitaalkapel, waarvan de voorgevel nog te zien is in de Stapelstraat, werd dan ook aan deze heilige toegewijd.
De vroegere stadarchivaris, Fernand Duchateau, vond nog enkele statuten van het hospitaal. Zo werd voorgeschreven dat
- De namen van de zieken moesten worden bijgehouden
2. Passanten voor één nacht moesten toegelaten worden
3. De dokter dagelijks de zieken moet bezoeken
Deze regels waren ook van toepassing op de huisbezoeken die destijds vooral door de grauwzusters en de cellebroeders uitgevoerd moesten worden.
De Franse Revolutie
In 1788 verliest het hospitaal zijn functie: de Franse Revolutionaren hadden het niet begrepen op de bemoeizucht van de kerk. In de 18de eeuw diende het gebouw nog enige tijd als weeshuis en passantenkamer waar arme voorbijtrekkende reizigers die zich geen logement konden permitteren voor één nacht logies kregen.
In 1910 begint men met de afbraak van het hospitaal toen men begon met de aanleg van het Sint-Maartenplein. De 17de -eeuwse kapel, een barok zaalkerkje, werd niet afgebroken.
De nieuwe post
De Augustinuskapel werd in 1912 op aandringen van Paul Cartuyvels aangekocht door de post samen met 20 are vrijgekomen grond van de afbraak van het oude hospitaal. De werkzaamheden voor een nieuwe post werden gedwarsboomd door de eerste Wereldoorlog, maar rond 1930 startte de bouw van het nieuwe postkantoor waarbij de kapel werd ingericht als ruimte voor de postbodes terwijl de lokettenzaal in een nieuwbouw langs het Sint-Maartenplein terechtkwam, een gebouw in baksteenstijl met eclectische en modernistische invloeden.
De Grote Post wordt “De Posterijen”
In 2008 verhuist ook de post weg uit het stadscentrum en wordt het gebouw verkocht aan particulieren. Ondertussen was de voormalige kapel ook erkend als beschermd monument in 1997. De post werd winkel, restaurant en op dit ogenblik is de oude post weer “De Posterijen” waar je welkom wordt geheten door mascotte Lode de Postbode. Voor een lekker ontbijt, een ideale koffie 
of een fijne snack zorgen Stephanie en haar team.
Of om het met de woorden van het lifestyleblad “Marie-Claire” te zeggen: “Brieven posten, postzegels verzamelen, het behoort bijna tot het verleden. Maar in het hartje van Sint-Truiden komt ons verleden bij de post opnieuw tot leven. Hier ligt ‘Posterijen’, een voormalig postkantoor omgebouwd tot ontbijtbar en brasserie. Het gebouw is vanbinnen volledig vernieuwd, maar ademt het warme gevoel van een oud postkantoor. Geniet van een vers gemaakt ontbijt omgeven door nostalgie. Bubbels en lekkere broodjes, versgeperst sap en yoghurt. Perfect om met het gezin naartoe te gaan! Ontbijten liefst op reservatie. Uniek: Je kan bij het ontbijt kiezen uit een grote of kleine post. Zo krijgen ook de kleinsten een ontbijt op maat.”
Zo hoor je het ook eens van een ander! Maar voor lepra, de Engelse zweetziekte, de pest of de cholera zal je elders moeten zijn!
