STVV heeft weer een prestatie van formaat op de mat gelegd: 6-3 verlies op Beerschot, vorig jaar nog tweede klasse, is iets om over na te denken, door bazen, staf en directie. “’t Is goed in ’t eigen hart te kijken, nog even voor het slapen gaan”, schreef Alice Nahon ooit. Een niet mis te verstane boodschap aan hen.

Een uitgekookt Beerschot maakte brandhout van makke Kanaries in de eerste helft. Met 5-1 mochten de ploegen naar de koffie. De doelpuntenkermis van de eerste 45 minuten leek meer op de coronacijfers van Sciensano: wij vielen bijna van onze stoel. We dachten dat onverdoofd slachten in dit land verboden was…

Het was al prijs in minuut 1: de STVV-defensie was nog niet wakker of Holzhauser prikte de eerste al binnen. Het antwoord van STVV was bemoedigend. Garcia legde lang op echts naar Sankhon die hard op doel knalde, maar Vanhamel was bij de pinken.

Vanaf dan werden het 40 dolle minuten voor Beerschot. Tweemaal Kissoudali, nog eens Holzhauser op strafschop en Brogno prikten de forfaitcijfers op het bord. En de Kanaries stonden erbij en keken ernaar. STVV was nergens, de verdediging een zeef, de voorlinie onmondig en het middenveld onbestaande. En de hulp van de VAR werd driemaal ingeroepen door ref Boterberg, en driemaal flirtte de aanvallers van Beerschot met buitenspel, maar het werden evenveel doelpunten.

Even voor de rust gebeurde het toch: Filippov lepelde de 5-1 over Vanhamel. De eer was gered, forfait was niet meer mogelijk en STVV maakte zijn eerste goal, precies 313 minuten na de laatste. De Kanaries mochten nog van geluk spreken dat er geen geel-blauwe supporters in het Olympisch Stadion waren: we kunnen ons levendig voorstellen dat hun commentaren een stuk minder mild zouden geweest zijn dan onze bevindingen. Het gaf de Truiense coach Muscat wel de kans in de tweede helft naar hartenlust te experimenteren en de Antwerpse coach de mogelijkheid de mindere paars-witte goden een kans de bieden…

Maar we kregen ongewijzigde ploegen aan de aftrap. Alm onmiddellijk kregen we sensatie. Een Beerschot back speelde dom terug op Vanhamel en Suzuki bedankte met de 5-2. Wie gehoopt had op sensatie kwam echter bedrogen uit. De situatie werd binnen de kortste keren genormaliseerd: ook Gaufriez flaterde en Coulibali maakte 6-2. In de 73ste minuut verraste de ingekomen Nazon die een zeer bleke Lee vervangen had, Vanhamel nog en schoot lekker in de hoek 6-3. Ei zo na werd het 6-4 maar de kopbal van Suzuki op voorzet van Nazon werd op de lijn gekeerd, een Suziki die blijkbaar moeite had met de grasmat, getuige zijn vele valpartijen.

Trieste partij dus, van de kant van STVV. En ontzettend veel werk op de plank voor de Truienaren. Want een gebrek aan kwaliteit kan je enkel goed maken met een tomeloze inzet en een uitgekiende en zeer goed uitgevoerde tactiek.

En voor de Japanse bazen van STVV: こんにちは日本のDMMさん、あそこで寝ますか？援軍でまた手遅れです！ (Hallo DMM in Japan, slapen jullie ginder? Jullie zijn weer te laat hoor met versterkingen!