Twee jaar geleden gingen we allemaal een beetje dood: oudere mensen samenbrengen was ‘not done’, zelfs gevaarlijk. Huisbezoeken waren uit den boze, contacten verboden, behalve in het voetbal.
Samana was zijn bestaansreden kwijt. Je kon als een licht “zondigen” door aan de voordeur een kort babbeltje te doen, de telefoon deed kleine wonderen, maar een werking, waarvoor de vrijwilligers van Samana staan, was onmogelijk. En tal van onze leden overleden ten gevolge van corona. Samana Zepperen heeft vorige vrijdag 
de draad weer opgenomen
Eind oktober, na bijna twee jaar stilgelegen te hebben, zijn we er opnieuw begonnen”, aldus Samana-voorzitter Dimitri Punie. “Met mondmaskers en veiligheidsformulieren, CO²-meters en zeer beperkte contacten. En liefst wat afstand. Maar we waren er weer. Niet allemaal maar met heel velen, zuchtend naar contact en vriendschap”.
De vraag die het vaakst van de leden kwam was die van “dat moeten we meer doen, we hebben een aangename zaal en we zien mekaar toch zo weinig. Werk aan de winkel dus voor de kern. Die kern ziet wel een kernlid een stapje terugzetten. Gilberte Appeltans zou graag wat meer bij haar gezin vertoeven, en gaf te kennen het toch wat kalmer aan te willen doen. Voorzitter Dimitri Punie zette haar daarom oververdiend in de bloemen.
