Een tijdje geleden las in Ons Belang, dat van Limburg dus, dat er in Hasselt 145 verschillende nationaliteiten woonden. Sint-Truiden is een mooie tweede in deze categorie. We beschikken over een bijna historisch gegroeide Sikh-gemeenschap, oorspronkelijk als hulp in de fruitsector bij ons aangeland. Aan de dezelfde sector danken we ook de Poolse gemeenschap. Tevens is het bouwgebeuren verantwoordelijk voor heel wat bijkomende nationaliteiten. Als ik nog maar op de werf in mijn tuin hoor hoe veel verschillende talen daar van de stellingen klinken. Hoe mooi is het soms om rasechte Limburgse noeste arbeiders  samen met hun buitenlandse collega’s  te zien en vooral te horen werken en lachen. Een palet van huidskleurschakeringen kleurt deze kleine werf. En natuurlijk beschikken we over een asielcentrum waar veelal getraumatiseerde mensen van over heel de wereld opgevangen worden. Voorwaar een menslievend initiatief toch, niet? Alhoewel, als ik de commentaren soms lees over de bewoners van het centrum denk ik dat veel Truienaren het daar niet met eens zijn.  H. Trudo, die erbarmelijkheid hoog in het vaandel droeg, draait zich regelmatig om op zijn blauwe paal op het Abdijplein.

Intussen kunnen we genieten van een grote diversiteit aan handelszaken die in handen zijn van een andere nationaliteit. Griekse, Thaise, Indische restaurants waar je kan proeven van alle diversiteiten in de smaak. Denk maar aan Zorba, de Griekse restauranthouder die sinds mensenheugenis op die stoel achter zijn kassa vastgeroest zit. Hij leerde ons niet alleen mezze en Ouzo of Metaxa kennen, maar elke Truienaar weet wat yamas betekent als je het aangeboden drankje na de maaltijd in de hoogte steekt.

De tijd dat de enige nachtwinkel in de stad uitgebaat werd door Boogie ligt ver achter ons. Inmiddels worden tal van winkels uitgebaat door ondernemers van een andere origine. Salim Market in het centrum, de Poolse Promo supermarkt aan het station, alhoewel dat dit meer een drankenhal is, en Polo supermarkt naast de Limone brengen ons een diversiteit aan, voor ons soms, onbekende producten. Onlangs nog heerlijke baklava en Turks brood ontdekt bij Bakkerij Brahim aan het Sint-Maartenplein. STVV bracht dan weer Japan naar de stad. Legendarische spelers als ‘t kogelke Appeltants, Odilon Polleunis of Danny Boffin zijn vervangen door Hashioka, Ito en andere Suzuki’s.

Ik weet wel dat er enkelingen zijn die met enige afschuw deze column zullen lezen en kan me nu al de commentaren voorstellen die hierop zullen volgen. Maar onze maatschappij gaat nu eenmaal de multiculturele toer op, het is aan ons om de voordelen die dit met zich meebrengt te zien. En te genieten van deze diversiteit.

PS. Zalig Pasen aan iedereen.