Het “kersieërbenkske” was een bankje in het veld langs de Kattensteeg in Zepperen waar vroeger nogal wat koppeltjes heimelijk hun liefde kwamen betuigen, zeker als de rest van het dorp het niet mocht zien of als het (nog) niet mocht van pa en ma. “Kersieëre” betekent vrijen en komt van het Franse caresser (strelen, aaien). Het feit dat de taalgrens niet zo veraf is, maakt dat er heel wat Franse woorden in ons dialect binnenslopen.
Het Zepperse kersieërbenkske staat er nu terug, maar we zijn ervan overtuigd dat er in onze tijd niet zoveel vuil achter vinden was. Blijkbaar is het nu een “zuipbenkske” geworden.
We doen dus een emotionele oproep aan diegenen die een oneigenlijk gebruik maken van deze bank: het is en blijft een “kersieërbenkske”.
‘t Is daar niet alleen dat (zuip)afval te vinden is…