Wat kan een mens zoal doen op een half zonnige, zeer koude zondagmorgen in coranatijd? Het was de bedoeling om een feeërieke wandeling in de buurt te maken in de sneeuw. Toen ik ‘s morgens de gordijnen opentrok merkte ik al direct dat ik die plannen mocht opbergen. Sneeuw verdwenen als sneeuw onder de zon. We hadden er nochtans langer op moeten wachten dan de andere Belgische provincies, Limburg was als laatste aan de beurt voor een winters sneeuwlaagje. Ik hoor ze in ‘de Vlaanders’ al luidop gniffelen dat Limburg altijd een beetje laat is. Wat weten zij daar nu van?
Een wandeling in het hoogpolig sneeuwlandschap van de Hoge Venen was uitgesloten wegens sterk afgeraden door onze bezorgde regeringen. Maar dat het niet echt verboden was, was te merken aan de vele foto’s van stadsgenoten kniehoog in de verse sneeuw, die te zien waren op sociale media. De grens tussen sterk afgeraden en verboden is blijkbaar dunner dan de sneeuwgrens richting het Zuiden van het land.
Dan maar een tochtje naar het naburige Halen, alhoewel we daar tot tweemaal toe een provinciegrens moeten voor overschrijden. Daar Halen bekend is om zijn Slag der Zilveren Helmen, was een bezoekje aan het voormalige slagveld waar de overwinning van de Belgische strijdkrachten op het Pruisische leger plaats vond aangewezen. We schrijven 1914, daar werd voor de laatste maal door de Pruisen gechargeerd met ‘de blanke sabel vooruit’. Het roept voorwaar heroïsche beelden op. De Zilveren Helmen zijn vervangen door 44 betonnen Stahl helmen die de bezetting van de 44 Limburgse gemeentes door ‘Den Duitsch’ moeten symboliseren. In 2015 mocht elke gemeente van ‘zijn’ helm een uniek kunstwerk maken, het resulteert in een mooi en te bezoeken waard herdenkingsmonument niet ver van huis. Een aanrader om eens langs te gaan.
Die blanke sabel vooruit blijft wel hangen in mijn fantasie, misschien wel een manier om corana te verslaan. Met zijn allen naar het vaccinatiecentrum : “Ten aanval, blanke sabel Vooruit!”
Met vriendelijke groet
Het Truierke
