Na de verloren punten in Gent, neemt Peter Maes zijn spelers in bescherming. Erg nobel, maar de waarheid ligt toch ook elders.
“Ik was vergeten dat ik nog een linksvoetige op de bank zitten had, Matsubara”, was zijn uitleg. Hierbij toch nog enkele bedenkingen.
– Op de bank zit een trainersstaf van bijna een half dozijn experten, en geen enkele die aan Matsubara dacht? Eigenaardig.
– Het tijd winnen in blessuretijd werd met deze vervanging duidelijk afgestraft: stop er dus mee. De groep die het 90 minuten goed deed zou de resterende vier minuten ook nog wel aan kunnen.
-Alle mea culpa’s van Maes ten spijt, hoe terecht ze ook zouden mogen zijn, daarmee verwijst hij de flater van een volleerde profvoetballer niet naar de prullenmand.
Missen is menselijk, en ook een man lijk Peter Maes is daaraan onderhevig. Maar zijn onderdanen uit de wind zetten mag dan wel edel en goedbedoeld zijn en goed voor de groepsgeest, maar de waarheid heeft ook zijn rechten. En daaraan gaan trainers soms iets te lichtvaardig over. En ze moeten het ook durven benoemen. De supporters hebben daar recht op.
