Haspengouw heeft sinds de zomer van 2024 haar een eigen pelgrimsroute, geïnspireerd op de in Brustem geboren Christina Mirabilis die na haar dood als verrezene zweefde over Haspengouw. Dankzij de inzet van 14 vrijwilligers die de pelgrimspaden in kaart brachten en verkenden, zijn er 5 dagtrajecten met elks een eigen inhoud en met het bijzondere erfgoed van Haspengouw. “We hebben elk verborgen wegje en hoekje uitgekamd”, klinkt het. Myriam uit Boechout en haar 12-jarige kleinzoon wandelden als eersten in de zomer vorig jaar de volledige Via Christina Mirabilis, zoals bedoeld: in vijf achtereenvolgende dagen. De grootmoeder van Stef schreef hieronder haar ervaring neer.

  • Bronnen: website Christina Mirabilis en F. Snijders

“Op het einde komt alles goed, en als het niet is goed gekomen, ben je nog niet op het einde.” Dat wist een wijze medepelgrim op de Kustroute in Spanje me te vertellen. Ik durf niet te beweren dat dit altijd zo is maar toch heel vaak. Op een dag – bijna grote vakantie – vraagt mijn kleinzoon Stef, net 12 jaar geworden, of hij eens mee mag met mij op meerdaagse wandeling. Zelf trek ik er graag op uit en droomde al eens om met één van de kleinkinderen op stap te gaan. Nu kwam de vraag kwam van hemzelf, zalig! Maximum 7 dagen want de vakantie is bijna volgeboekt. Mijn man speurt gelijk het internet af, op zoek naar een vijfdaagse, liefst niet te ver weg. En zo kwamen we bij de Via Christina Mirabilis. De ‘wandelgids’ besteld… zo had ik er nog nooit één gezien! Een begeesterende mix van aangrijpende ontroerende teksten, over kwetsbaarheid, het leven van Christina, bezienswaardigheden en geschiedenis.

Op pelgrimstocht

Kwetsbaarheid is mij niet vreemd want ik heb meer dan 20 jaar in een psychiatrisch centrum gewerkt, bij mensen met een gevoeligheid voor psychose, manie, depressie. Ik herken de eenzaamheid, het op de dool zijn, angst, pijn, armoede, dakloos zijn, behoefte om gehoord en gerespecteerd te worden, en vooral de behoefte om een tweede kans te krijgen, iets mogen betekenen voor anderen. Blijkbaar kreeg ook Christina die tweede kans. Als pelgrim, wandelaar stel ik me open voor wat op me afkomt, nieuwsgierig naar wat de dag te bieden heeft. Het weer en de route heb ik niet in de hand, zelfs niet altijd de afstand, want ik loop wel eens verloren. Het enige waar ik voor moet of wil zorgen is eten, drinken en een slaapplek. Zo eenvoudig kan het zijn. Elke dag weer laat ik me verrassen door wat op mijn pad komt: een kikker, een bloem, iemand die me water geeft, een gezellige babbel.

Uitdaging

De Via Christina wandelen is een nieuwe uitdaging. De wandeling loopt in een grote lus met kronkels. Na enkele kilometers kwamen we soms dicht bij een plek waar we reeds waren gepasseerd. Maar zo is de camino die we wandelen, zo is het ook als je ergens ronddoolt.
We hadden geen slaapplaats aan het einde van elke etappe. We hebben twee keer overnacht in Sint Truiden en drie keer in Borgloon bij heel vriendelijke gastvrije mensen. Met het openbaar vervoer kan je veel oplossen. ’s Morgens namen we de bus of kregen logiesvervoer om naar het startpunt te gaan van de nieuwe etappe. Met de markeringen of door de QR code te scannen, geraak je overal. Zelf wandel ik niet graag met een gsm/gps. Maar, zoals gezegd ‘alles komt goed’: voor Stef is dit een plezier, hij is een wandelende gps. Stef (foto hieronder) is nogal wiskundig aangelegd en berekent hoeveel procent batterij we verbruiken per 5 kilometer. Hij is de chef en ik volg, voor elk wat wils.

Gelukkig wandel je een groot deel over onverharde wegen, door bossen, langs grachten en velden. In het begin is het veel asfalt lopen, niet goed voor de voetjes, terwijl er grasstroken zijn, maar die zijn niet altijd geschikt om over te wandelen. Wat voor de fietser ideaal is, is niet zo voor de wandelaar. Het glooiende landschap en de vergezichten spreken tot onze verbeelding. Onze boterhammetjes eten op een druilerige dag in de zwevende kapel, met een zaklamp kunnen piepen in de dassenburchten, net op tijd een gigantische keizerlibel zien zitten aan een bank, om dan te besluiten dat we een andere bank zullen zoeken, het ontcijferen van de letters van het kunstwerk ‘Twijfelgrens’, de ontelbare kapelletjes,  de tentoonstelling bij de Minderbroeders… teveel om op te noemen. En niet te vergeten, de kerken die toegankelijk zijn: een kaarsje branden, een welverdiende stempel zetten op ons blad, de rust en stilte ervaren.

Het is een wandelroute die heel veel te bieden heeft, zowel voor de toerist, de wandelaar als voor de pelgrim. De streek heeft een rijke geschiedenis. We hebben niet alle bezienswaardigheden kunnen bezoeken. Je kan niet alles hebben of doen, dat is in het dagelijks leven ook zo. We komen nog eens terug.

Praktisch

Wil je meer weten over Christina Mirabilis en de wandelroutes? Je vindt alles terug op de website

https://www.christinamirabilis.com/