Vandaag precies 50 jaar geleden trokken de eerste bewoners van de straat waar ik woon in hun pas aangekochte huizen op ‘Nief-Sintruin’. Tot dan toe een van de grootste bouwprojecten in Limburg. Nieuw Sint-Truiden is een begrip die niet zomaar in 1, 2, 3, uit te leggen is. De sociale huisvestingsmaatschappij met dezelfde naam, die eind vorig jaar zijn 100ste verjaardag mocht vieren, maakte in 1921 de eerste plannen om op een grondgebied even groot als het centrum van de stad een sociale woonwijk te bouwen. Het begon dan ook allemaal met de zogenaamde Tuinwijk gelegen links van de Gorsemweg. -als je van het centrum komt en anders is het rechts van de Gorsemweg-. Aan de andere kant van de Gorsemweg werd Nieuw Sint-Truiden in de jaren ’60 serieus uitgebreid met de Kleine Brede Akker, 10 jaar later met de Grote Brede Akker en nog later met Guvelingen. Met ongeveer 1500 woningen is het een dorp op zich.
Februari 1972 landde een bont allegaartje in de eerste koophuizen bij ons in de straat. Alhoewel er van een straat nog geen sprake was. Geen asfalt, geen trottoirs en geen oprit. Er werd gebruik gemaakt van houten paletten, of een illegale gekaapte lading ‘kriezel’ om met een propere voet de nieuwe aanwinst te betreden. De oorspronkelijke bevolking van de straat waren gelijkgezinde jonge gezinnen, met kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd, die toen nog gewoon buiten op straat konden ravotten. Ze vormden algauw een hechte groep, met legendarische kaartavonden onder de straatlantaarn, met zelf ingerichte bus uitstappen naar Houffalize, Spa en andere Ardense gelegenheden, met veel leute en plezier.
30 jaar geleden verhuisde ikzelf met mijn echtgenote naar de wijk, het werd een vruchtbare plaats waar ons beide kinderen zijn verwekt en geboren. We woonden er nog geen week en we kregen van onze buren Thérèse en Jaak al een uitnodiging voor een drink ter gelegenheid van hun zilveren bruiloft. We werden er direct voor de leeuwen gegooid, en op één avond wisten we alles van de oldies uit de wijk, en zij van ons. Ik denk dat brouwerij Alken toen een boost van jewelste gekregen heeft. Op de inrit stonden verscheidene aangesleepte en biersgewijs gevulde frigo’s (Cava bestond toen immers nog niet), die tot op de bodem werden geledigd. Er volgden later nog enkele legendarische straatbarbecues, met de oude garde, en zelfuitgeroepen straatburgemeester Marcel als gangmakers. Maar de laatste jaren hebben we verscheidene van die mensen moeten afgeven. Daarom draag ik deze column aan hen op. Jos, Hugo, Marcel, Roger, Guy, Micheline, Valère en Freddy.-Vooral mannen, ik vraag mij af of ik verontrust moet zijn- Maar ik ben er zeker van dat ze elkaar daarboven gevonden hebben, en de spirit van Nief-Sintruin hoog in het vaandel dragen.