Het verhaal van Eva Raeymaekers. Zij en nog enkele Truiense vrijwilligers trokken met een karrenvracht hulpmiddelen naar Esneux. Haar zeer menselijk verhaal, zoals ze het op Facebook zette,willen we je niet onthouden.
Met een wagen vol donaties kwamen we na 50 minuten rijden in het zwaar getroffen Esneux (waarvan Tilff een gehucht is) aan. We reden toevallig door het dorpje Hony, waar het ganse dorpscentrum overspoeld werd. Een eindeloze aaneensluiting van stoepen vol kapotte persoonlijke spullen. Mensen waren (nog steeds) aan het kuisen, een brandweerkorps bood hulp,… Troosteloos… We waren zwaar onder de indruk. Een vrouw wou graag een flesje water maar we merkten al gauw dat het haar vooral om het luisterend oor te doen was. Ze vertelde dat het water 2,30m hoog stond, een stukje boven het vensterraam van de living. Alles op het gelijkvloers was verloren. “Een ramp van nooit eerder geziene proporties”, zei ze. Ondanks alle miserie waren de getroffenen erg geïnteresseerd in van waar we kwamen en zeer dankbaar voor onze hulp.
Een gesprek met de verantwoordelijke maakte ons duidelijk dat men zeer blij is met elke hulp die ze krijgen. Op een bepaald moment zaten ze zelfs bijna zonder eten om te kunnen uitdelen. Ze vertelde ons dat de grotere gemeentes en ook de “bekende getroffen plaatsen” zoals bijv. Pepinster veel hulp krijgen. Maar dat zijzelf, als kleine gemeente, (nog) niet de nodige hulp krijgen vanuit de hogere overheid. Alles is momenteel lokaal georganiseerd, door de gemeente zelf. Ze was dankbaar dat wij kozen voor hen, als kleinere en “onbekende” gemeente in deze ganse ramp. In de getroffen dorpen is er momenteel maar af en toe electriciteit. Het kraantjeswater is nog niet drinkbaar.
