De match, geografisch zou je van een derby kunnen spreken, kende een mistige start dankzij het rook- en vuurwerk van de rood-witte Ultra’s, maar ook door de onderliggende heibel tussen STVV en Standard wegens de poging van de Rouches om STVV 1,2 miljoen door de neus te boren door de verkoop van Edmilson financieel te maskeren door allerlei louche constructies.
Wat onthouden we van de eerste helft? Eigenlijk niet zo denderend veel. We zagen een stevig STVV dat Standard geen kansen bood en zelf op vinkenslag lag om enkele mooi uitgespeelde kansen bij mekaar te spelen. En de beste kansen waren ook voor de Kanaries. Het leek of de Rouches zich spaarden terwijl Carcela nog niet goed wist of hij nu al die vijfde gele kaart moest pakken om hem vlekkeloos aan PO1 te laten beginnen…of later. Wie viel er wel op? Ex-STVV’er (hij was ooit jeugdspeler bij de Kanaries) Zhino Vanheusden, die zijn potige eerste helft bekroond zag met een terechte rode kaart, al was hier wel een zeer consequente VAR nodig om scheidsrechter Geldolf op het rechte pad te zetten. En Debruyn kon met een geschonden been naar de kleedkamer, met dank aan Vanheusden. Maar het doel van elke voetbalmatch is toch zeker doelpunten maken. Op basis van de kansen zou STVV een voorsprong verdiend hebben, maar kansen komen alsnog niet op het scorebord.
De tweede helft bracht hetzelfde beeld als de eerste: de betere kansen waren voor STVV, Standard toonde meer individuele klasse maar kon geen vuist maken tegen een moedig STVV. Het was misschien niet zo academisch, maar er zat voor STVV meer in. Maar Kamada mist scherpte, Lee mist ritme en waar Nazon de voorbije maanden ergens gestoken heeft, vraagt heel Sint-Truiden zich af! STVV deed wat het moest, het was PO1-certitude Standard die het liet afweten en er niks van bakte.
Kamada ?!? 😂😂