Willen Driesen gaat op pensioen. Deze licentiaat (nu heet dat master) Kunstgeschiedenis heeft een heel parcours doorlopen bij de stad Sint-Truiden, van stadsbibliothecaris tot stafmedewerker. 1 mei, op de dag van de arbeid, gooit Willem de ‘arbeid’ van zich af. Wat niet wil zeggen dat hij geen werk meer heeft!

Wie gaat het allemaal voelen, nu Willem Driesen op pensioen is? Op de eerste plaats de stad Sint-Truiden, want die verliest een trouwe, hardwerkende en talentvol stafmedewerker. En natuurlijk wij allemaal. Want wie is Willem Driesen? In een iets verder verleden was hij de trekkende kracht achter de “Gemeenschapsraad” van Zepperen waarin alle Zepperse verenigingen probeerden de fusie met Sint-Truiden tegen te houden. Eren verloren zaak, dan werd er maar werk gemaakt van de nieuwe straatnamen die in elk dorp moesten uitgevonden worden wegens ‘dubbel gebruik’ En ondertussen trok hij de kar van de dorpsfeesten en andere manifestaties.

Stadsbibliothecaris
Toen riep de stad, en Willem, die tijdens de Zepperse onafhankelijk ook verantwoordelijk was voor de dorpsbibliotheek en ondertussen ook zijn studies als bibliothecaris afgerond had, trok als stadsbibliothecaris naar Sint-Truiden waar hij een moderne goed draaiende bieb hielp uitbouwen, ook met het oog op de geschiedenis, vandaag ook zijn grote liefde voor de Trudonensia bibliotheek, wel niet vrij toegankelijk maar met een schat aan informatie over Sint-Truiden.

De Veva
Bij het aantreden van Veerle Heeren als burgemeester werd hij naar het stadhuis gehaald als stafmedewerker. Uit die periode onthouden we twee dingen: het opstellen van een inventaris van het Sint-Truidens erfgoed, een immens werk, samen met een twintigtal vrijwilligers, een werk dat trouwens nooit af zal zijn. Maar vooral zijn rol in de bouw van het gemeenschapscentrum De Veva in Zepperen, zullen vooral de Zepperenaren onthouden. Hij bracht de verenigingen samen voor het initieel dossier, hij probeerde de violen te stemmen als het over noden en inrichting ging, hij hield op het stadhuis de evolutie van het dossier in het oog. Hij was de grote bezieler en verzoener in Zepperen.

In de schaduw
Maar zijn naam staat waarschijnlijk niet op de inhuldigingsplaat. Geen probleem voor Willem want als er iets is wat hij niet wil, dat is in de schijnwerpers staan, niet in de parochie, niet in zijn job, niet in het verenigingsleven. Nergens, en daarom zal hij het ons kwalijk nemen dat we deze ode aan Willem Driesen schreven. Want in, feite kunnen we een boek over hem schrijven, over zijn publicaties als kunsthistoricus, als trekker van de Remacluskring, zelfs als lid van de Kerkfabriek. Wij denken dat we al goed begonnen zijn, is het niet, Willem!