Ha, je dacht dat er geen einde aan kon komen, zong Gerard Cox in 1973. Maar voor je ‘t weet is heel die zomer alweer lang voorbij. We hebben mogen genieten van een prachtige zomer, nog nooit zo lang aan een stuk in een korte broek rondgelopen. Nog nooit waren de rijen aan Limone, Vica en andere ijsinfrastructuren zo lang. Het was van tijd ook verzengend warm, de records sneuvelden bij bosjes. Ik heb nog nooit zo weinig goesting gehad om achter te pc te kruipen om een degelijk stukje schrijfsel op papier te krijgen. Er was immers zo veel te doen met steeds een stralende zon als begeleidster. Ja, het was echt een crème van een zomer.
En zo komen we naadloos bij Crème van ne vent. De knalroze ijsjeszaak op onze fantastische Groenmarkt van Steffen Heusdens, waar ik al eens van zijn ballen durf te likken. -Typisch Steffen om op deze manier promotie te maken voor zijn verdomd lekkere en zelf gedraaide ijsjes: ‘lick my balls’- genietend van het schouwspel dat de dansende fonteinen bieden. Ze hebben in elk geval een verfrissende indruk nagelaten (zowel de ballen als de fonteinen). Terecht kan men spreken van het mooiste plein van Vlaanderen. Steffen sprak mij eens aan dat ik ‘Créme van ne vent’ gebruikt had in een van mijn schrijfsels, maar het ging over een herinnering die facebook de digitale wereld had ingestuurd van enkele jaren geleden. Toen ging het over twee andere crèmes van venten Gunther en Yves van de Roxy, die een fantastisch seizoen voor de boeg hebben met nu reeds meerdere extra voorstellingen door de toevloed van ontspanning zoekende Truienaren. Die staan dus voor een crème van een seizoen.
Steffen heb ik leren kennen toen die een eeuwigheid geleden als jonge snaak in het hotel van zijn vader, The New Carlton, de voormalige Carlton van Nijs en nu de Bel-Rom, begon met het serveren van tapas. De lekkerste die ik ooit gegeten heb in een tijdperk waar tapas nog onbekend en onbemind waren in onze contreien. Toen al was de ondernemende geest van Steffen onstuitbaar. Het bewijs is er: van De Klok naar Maison S, nog geen jaar later zijn ijszaak met bijhorende en eveneens knalroze ijsbar op wielen, en binnenkort, zelf hoopt hij midden oktober te kunnen openen, zijn zaak Bertha. Een Italiaans zot verrassend concept dat zijn naam te danken heeft aan het feit dat zijn echtgenoot Rudi tegen alle dames Bertha zegt.
Steffen is dan ook volledig op zijn plaats in Sint-Zuiden waar tal van ondernemende horeca-uitbaters ervoor zorgen dat er leven is in de brouwerij. Om die ondernemende Truienaren een hart onder de riem te steken lanceerde Sint-Truiden zijn nieuwste campagne met wapperende vlaggen : “Proef van Sint-Truiden”. Maar dan best niet proeven van de politieke Truiense cocktail, want dat geeft toch maar een wrange nasmaak.
