In de 190 jaar dat België bestaat hebben we al 16 gouverneurs in Limburg versleten, aan de 17de zijn we bezig. Gemiddeld zongen ze het dus 11 jaar uit, een gemiddelde dat omlaag getrokken wordt door Gerard Romsée en Joseph Lyssens, twee oorlogsgouverneurs van 1940-1944 van het toen met de Duitsers collaborerende VNV. Wie is dan de grote recordhouder? De kleine man met een groot Limburghart, Louis Roppe uit Heers
Louis Roppe werd vlak voor de Eerste Wereldoorlog (21 februari 1914) geboren in Heers. Zijn vader was Jozef Roppe, burgemeester van Heers. Louis trouwde met Truda Vincken en hun kinderen trokken ook naar de politiek: Louis Roppe jr werd burgemeester van Hasselt en Annemie Roppe was ooit volksvertegenwoordiger voor Spirit.
Vlaams en christelijk
Louis Roppe trok naar het Klein-Seminarie van Sint-Truiden voor zijn humaniora en daarna ging hij naar Namen en Leuven voor zijn studies rechten en notariaat. Hij vestigde zich als advocaat in Tongeren. Daar werd hij politiek actief in de CVP als gemeenteraadslid en als volksvertegenwoordiger. Een flamingant mag je Roppe niet noemen, Vlaamsgezind dat wel. Aan de universiteit was hij voorzitter van het Jeugdverbond voor Katholieke Actie en stichter van de 
Vlaamsgezinde Heerse studentenbond “Ik dien”. Als advocaat verdedigde hij zelfs Flor Grammens, de taalgrensactivist, toen die na de Tweede Wereldoorlog voor zijn Vlaamsgezindheid door het verzet gevangengenomen en veroordeeld werd tot 12 en achteraf in verzet en beroep tot 10 en uiteindelijk 6 jaar. Roppe behoorde ook 
tot de naoorlogse “Vlaamsche Vereeniging voor Reserveofficieren”, maar de eerste vergadering ervan was meteen ook de laatste. Vanaf 1947 was hij voorzitter van het Davidsfonds in Tongeren.
Economische puinhoop
In 1950 wordt hij gouverneur van Limburg. Hij zag dit als een kans om de toen nog agrarische en kansarme provincie industrieel en cultureel te ontplooien. “Werken voor Limburg, een provincie die zo rijk was aan waarden, dat lijkt, me een hemelse opdracht”, zegde hij zelf bij zijn aanstelling. Alle verwezenlijkingen opsommen zou ons veel te ver reiken. Louis Roppe was de medestichter van de Limburgse Economische Raad (1951), de eerste economische raad in België. Hij was de stuwende kracht achter de totstandkoming van de Economische Hogeschool en het Limburgs Universitair Centrum (1971). Hij vervlaamste het tot dan toen Franstalige maatschappelijk leven in en rond de mijnen, de Franstalige scholen voor de kinderen van de mijningenieurs werden gesloten. Toen die mijnen dicht gingen werkte hij stevig verder aan de economische uitbouw van de provincie.
Cultureel op de kaart gezet
Op cultureel vlak engageerde Roppe zich bij de oprichting van de Limburgse Culturele Dienst, het Dommelhof in Pelt, de Kultuurraad voor Vlaanderen en richtte onmiddellijk een provinciale middelbare school op in Voeren, toen die gemeente Limburg werd. In 1958 ontstond de Provinciale Bibliotheek in Hasselt. En ook de splitsing van de Katholieke Universiteit van Leuven in 1968, waar hij curator was, behoort tot zijn verwezenlijkingen, samen met vele anderen natuurlijk.
Bokrijk
Een van de belangrijkste verwezenlijkingen van Louis Roppe is wellicht het Openluchtmuseum van Bokrijk waarmee hij het landelijk patrimonium van Vlaanderen wilde bewaren. Bokrijk is nog steeds dé toeristische trekpleister van Limburg. Zou het ook mede door Roppe zijn dat we in het museum zo vaak gebouwen uit Heers tegenkomen? En dat er in Heers zelfs een Provinciale Secundaire school kwam?
Nieuwe school in Heers
Waar we wel zeker van zijn is dat Louis Roppe in 1950 reeds terugkeerde naar Heers, voor de inhuldiging van de nieuwe “Aangenomen Meisjesschool” samen met een andere Limburger uit Valmeer, Mgr Kerkhofs, bisschop van Luik, om de kruisbeelden te wijden voor de lokalen. In de aanloop van de komende schoolstrijd werden de gebouwen aan het klooster afgestaan door burggraaf Desmaisières en de familie Ruison. Quid retribuam Domino pro omnibus quae retribuit mihi, staat er op het doek achter de notabelen van toen: Wat zal ik de Heer weergeven voor al hetgeen Hij mij geschonken heeft. In de krant van toen stond nog dat “De feestelijkheid werd besloten met een diner, aangeboden aan de bisschop en de gouverneur, waarbij het onderwijzend personeel de dienst verzekerde.” Curieus wat God daarvan teruggekregen heeft.
In 1978 nam Louis Roppe ontslag als gouverneur van Limburg wegens gezondheidsredenen. Op 1 maart 1982 nam Limburg afscheid van deze kleine en toch grote Limburger.
