Wat gebeurt er toch allemaal met Sint-Truiden. De vaccinatie soap, met alle politieke gevolgen erbij. Niet om te lachen. Onze immer sympathieke Carl buitengekegeld, ook niet om te lachen. Bol.comcommertijd, toch een beetje om te lachen als je ziet wat een commotie “de winkel van ons allemaal” teweeg bracht. Onze folkloristische dames van de Chaussée d’Amour dreigen weggepest te worden door onze Waarnemende. Waarschijnlijk wel met de best bedoelingen om de scheef rijdende scheefpoepers in rechte banen te leiden, en de bijhorende veelal Oost-Europese uitbaters -ook wel uitbuiters- van al deze lusten in het gareel te houden. Niet om te lachen. En daar bovenop nog de wateroverlast. Zelfs in de Stapelstraat kwamen de verzopen tèttekùrve en gebakken broodjes van de lokale handelaars de Sint-Maartenkerk voorbijgedreven. Helemaal niet om te lachen, en zo is het ook niet bedoeld hoor. Miserie troef. Nu beginnen de nieuwgebouwde flats aan Parc du Sud al schots en scheef te staan, en moeten de onfortuinlijke bewoners de straat op. Niet alleen om hun ongenoegen te laten blijken maar ook om hun have en goed te beschermen. Zeker niet om te lachen. Miserie troef.
In corona en lockdown tijden heb ik veel gewandeld en de nabije omgeving wat beter leren kennen. Op een van die tochtjes passeerde ik het kapelleke op de Gorsemweg, ter hoogte van de achterkant van het kasteeldomein Duras. Ik had er nog nooit bij stilgestaan maar het gaat hier over de OLV van de Glimlach. Het kapelletje stamt nog uit de tijd dat Oòs Lavrouke in het Frans een deugd toegemeten kreeg. Er staat dan ook vermeld ‘La Vierge du Sourire’. (Maagd van de Glimlach) Voor het ogenblik zou onze maagd haar naam beter veranderen in ‘La Vierge du Soupire’. (Maagd van de Verzuchting). Eén letter maakt soms een wereld van verschil. Vreugde en verdriet liggen in het Frans toch wel heel dicht bij elkaar.
Met Vriendelijke Groet
Het Truierke
