De laatste poelier van de stad Sint-Truiden heeft zopas zijn winkel definitief gesloten. Richard Bosmans (81) van ‘Wild en gevogelte’ in de Diesterstraat moet het omwille van zijn gezondheid rustiger aan gaan doen. “We zijn een uitstervend ras maar het was een mooie tijd”, zegt de Truienaar die in december 82 wordt. Tijd om op pensioen te gaan. Een reden voor TruiensNieuws om aan te bellen.
“De ‘pollenier’ van Sinttruin” zoals hij genoemd wordt, ontvangt ons vriendelijk en hartelijk. De gang en de leefruimte vertellen op zich al het levensverhaal met familiefoto’s en een foto van pater Pio. Richard Bosmans zelf staat in Sint-Truiden en omstreken al decennia lang bekend om zijn wild en gevogelte, zijn kippen en parelhoenders, zijn konijnen en fazanten. Daarnaast waren er de verse, door zijn zus zelfgemaakte kroketten, videe en vulkoekjes om koninginnehapjes te maken.
(Lees verder onder de foto)
Richard ziet er goed uit, ondanks de tegenslag van enkele weken geleden op vlak van gezondheid. Een kleine hersenbloeding deed hem overstag gaan en dwong hem zijn winkel enkele dagen geleden definitief te sluiten. Zijn levensverhaal begint in 1941, zijn geboortejaar. “Ik ben in de pluimen geboren”, steekt hij van wal. “Samen met mijn broer werkten we van kleinsafaan mee met ons vader in onze poelierzaak in de Hamelstraat. Wij moesten toen nog luisteren hé. Van de Hamelstraat naar de Houtmarkt was het maar een minuutje wandelen. Daar werd slachtvee verkocht. Met de 14-daagse kermis zaten we daar met onze aangekochte koeien op café. Onze slagerij-slachterij boerde goed, maar het was hard werken. En ik ben dat mijn leven lang blijven doen.” Richard startte zijn eigen zaak in de Diesterstraat en trok een groot en tevreden cliënteel aan. Zijn oudere broer verkoopt nu nog kippen in de Hamelstraat.
(Lees verder onder de foto)
Geloof
Hoewel hij er met zijn klanten nauwelijks over praatte, is Richard een gelovig man. Als kind was hij misdienaar bij de paters redemptoristen in het klooster aan de Sint-Anna kliniek. Hij richtte in 1963 de pater Pio gebedsgroep op bij de Minderbroeders. Hij nam ook deel aan de bedevaarten naar Mont Martre. In 2011 kwam hij op voor het vroege klokkengelui van het Clarissenklooster even verderop in de straat, na klachten van geluidsoverlast door nieuwe bewoners. Sommige klanten hebben ongetwijfeld het grote mariabeeld zien staan als in de winkel de deur naar het privé-vertrek openstond. “Dat beeld staat hier al 40 jaar. En het blijft tot ik sterf. Iedereen heeft toch een moeder nodig”, weet Richard. “Wat is een kind zonder moeder? En onze lieve vrouw is de moeder voor ons allemaal.”
Kip met fritten
Richard houdt ongelofelijk veel van zijn stad. “Maar ik zie veel verandering die niet altijd goed is. De vooruitgang is soms achteruitgang. Er is veel veranderd maar daarom is het niet beter geworden.” Zo vindt Richard het jammer dat gebouwen zoals de Mariaschool en het klooster van de redemptoristen werd afgebroken. Hobby’s heeft hij niet echt. “Ik heb een tijdje de bijen van mijn vader nog gehouden. Maar ik ben tevreden met wat ik heb.” We vermoeden dat zijn lievelingseten wel een stuk wild zal zijn van eigen zaak. “Ik kan genieten van een stuk goed gebakken kip met fritten”, lacht hij. “En met de saus van de kip. Ik ben een sausmanneke. Boter, ajuin, een beetje look en dan alles twee uur op een stil vuur. Dat is kip op zijn lekkerst. Meer moet dat niet zijn.”
Tekst en foto’s © Rudi De Cock
