“Ik, Layla, ben in een pijp gaan snuffelen, eten? En nu ben ik er na een vieze, krampachtige, oneerlijke strijd niet meer. Dat de persoon die vergif in vossenpijpen legt zich nu extra gelukkig moge voelen. Hij mag zich altijd aan mij kenbaar maken. Ik zal niets doorvertellen.” Zo meldt Jo Eyben uit Borgloon de dood van zijn vriend door een wandaad van een mens.
Jo Eyben wandelde altijd dezelfde route met Layla, in het natuurgebied Waerdeveld Grootloon waar hij haar kon loslaten in een grote weide. Maar plots zag hij daar maandag een jonge dode vos liggen. Even verderop kwamen Jo en Layla langs een vossenhol. Layla liep daarnaartoe en stak haar kop heel even naar binnen.
Daarna wandelden Jo en zijn hond naar huis. Maar toen ze bijna thuis waren, begon Layla plots heel abnormaal te doen. Jo trok naar de dierenarts en daar gaf ze een stukje vlees over, waarop de dierenarts bevestigde dat ze van een gifbal had gegeten.
Weer een voorbeeld van de manier waarop de mens de natuur kan verkloten omdat hij het er niet eens mee is. Dat onschuldige dieren hem of haar worst kunnen wezen is een randbemerking van onzentwege. Shame on you!
