Evelien Vanelderen, een zelfstandige thuisverpleegster, vindt dat ze haar mama een hart onder de riem moet steken en andere mensen bewust te maken van de problematiek. En, dat hulp heel hard nodig is.
Haar verhaal.
“Ik werk samen met mijn mama, Sylvia Geysenberghs, als zelfstandig thuisverpleegkundige. Ondanks het feit dat we nu al heel wat meer ‘taken’ hebben zoals boodschappen doen voor de mensen zonder mantelzorgers, kine oefeningen doen omdat kinesisten niet meer langs kunnen komen, kapper en pedicure proberen te zijn voor hen, en daarbij nog de andere noodzakelijke zorgtaken, heeft mijn mama zich opgegeven om in het rusthuis Villa Rosa waar er heel veel tekorten zijn aan verpleegkundige om er een handje te gaan helpen. Ze had een angst om dit te doen, omdat ze mij ik ben al 7 maanden zwanger) niet extra wilde belasten. Ze wou de goede zorg voor onze eigen patiënten blijven garanderen en zichzelf niet voorbijlopen. Maar na het nieuws van deze week kon ze het niet laten om contact op te nemen om te vragen of er hulp nodig was. Dit heeft het rusthuis met open armen ontvangen, en is ze nu sinds gisteren ingesprongen als verpleegkundige. Ik vind dit een heel mooi gebaar van haar, want ze bekommert zich om iedereen. En dit toont ook aan hoe hard we nog steeds ons best moeten blijven doen om binnen te blijven en te volharden in de opgelegde regels. Want de nood is er zo hoog, dat ze nu al dubbele shiften doet in de corona-afdeling van Villa Rosa, om ook maar iets van verschil te kunnen maken.”
Op de foto: Sylvia in haar ‘covid’ kleren in het rusthuis.