Met de stùpmarkt bedoel ik de Houtmarkt, alhoewel met het weer van de laatste dagen je eerder kan spreken van de moddermarkt, of nog beter de aanmoddermarkt. Iedereen die er al eens passeert zal wel weten waarom. Het is soms al een klein mirakel om er te geraken, met de fiets gaat het nog net, alhoewel mijn fietsketting na een doortocht wel wat begint te knarsetanden. Niet alleen mijn ketting knarst met de tanden maar ook de vele automobilisten die er passeren als het al mogelijk is met de aan en af rijdende tientonners, of de voertuigen van Fluvius die op de wijze van de ‘Ever Given’ in het Suezkanaal de boel blokkeren. Het lijkt soms op een oorlogsgebied nog erger dan operatie Dessert Storm. Akkoord je kan geen omelet bakken zonder de eieren te breken, en de vervanging van alle nuts en andere leidingen zal wel nodig zijn, maar die van Fluvius zijn dus wel al van voor vorige zomer bezig hé.
De volledige Broeders, toch een gigantisch gebouw, is intussen al Croesgewijs voorbij gedenderd in de Hamelstraat en over de Houtmarkt. De afbraak van de school en de bijna een jaar durende werken laten wel zijn sporen na. Lelijke verkeersaders in de straat, littekens na een wel heel slecht uitgevoerde chirurgische ingreep, met een grove steek toegelapt. Hopelijk zal het eindresultaat al die miserie waard zijn.
Niet alleen omwonenden zullen wel letterlijk met het stùp tussen de tanden knarsen, maar voor de zelfstandigen op en rond de Stùpmarkt moet het de hel zijn. Zelfs de enige toegangsweg naar het toekomstige Sint-Zuiden ligt er maar gehavend bij. Le Greco is nog net bereikbaar, en in tegenstelling tot wat er soms beweerd wordt ken ik dit voortreffelijk Grieks restaurant wel, ben er zelfs al dikwijls geweest. Ik ken wel de uitbater alleen als Marc van Le Greco, net zoals ik Koen van De Verdi, of Steffen van De Klok ken. Of, om in het onderwerp van deze column te blijven, Norman van Koppie Kopie.
Met Vriendelijke Groet
Het Truierke