Toen paus Johannes-Paulus II in 2005 in Rome begraven werd, stonden er al een paar honderd fanatieke reactionaire Polen op het Sint-Pietersplein te roepen “santo subito” om de onmiddellijke heiligverklaring van de bejaarde Karol Woityla te eisen. Twintig jaar eerder stond er geen mens te roepen voor een eenvoudige pater uit Gingelom, doodgeschoten door het leger in Colombia omdat hij zich inzette voor de armen!
Hubert Gillard, na zijn intrede in de orde van de Assumptionisten pater Daniël Gillard zoals dat toen de gewoonte was, was een echte Gingelommenaar. Vandaag zou het zijn verjaardag zijn: hij werd geboren op 21 juli 1936 en zou vandaag dus 85 geworden zijn. Hubert was een jongen zoals velen, deed zijn lagere school in de vrije basisschool van Gingelom, ging voor zijn middelbaar in 1948 naar Zepperen in het Sint-Aloysiusinstituut. In 1956 legde hij zijn kloostergelofte af en kreeg de priesterwijding in 1962. Ondertussen trok hij ook naar Leuven om er geschiedenis en kunstgeschiedenis te studeren en werd leraar in Sint-Aloysius Zepperen.
Naar de missie, niet om te bekeren maar te helpen
Maar het onderwijs was aan pater Daniël niet besteed. Hij kwam in contact met confrater pater Jerome Joris uit Mielen-boven-Aalst die missionaris in Colombia was en die hem besmette met het missievirus. In 1965 nam hij afscheid van school, vrienden en familie en vertrok naar Bogota waar de Assumptionisten zich bezighouden met onderwijs en parochiewerk in de armenwijken. Hij werd nog gedurende twee jaar prof aan de universiteit van Bogota, maar de armoede bij de lokale bevolking was zo groot dat hij resoluut koos voor het werk in de sloppenwijken van Medellin.
Naar Cali
In 1970 verhuisde hij naar Cali waar de bevolking voor 40 procent werkloos was, zonder steun, voorzieningen of pensioen. Hij en pater Jerone Joris richtten er de parochie El Santo Evangelio op met meer dan 157.000 zielen. Hij zorgde ervoor dat 2.000 kinderen dagelijks een ontbijt kregen, voor wegenaanleg, riolering, drinkwater en elektriciteit. Hij bouwde er goedkope huizen, scholen en een dispensarium, kinderen werden massaal gevaccineerd en hij zorgde voor een ambulant team met een dokter en verplegend personeel.
Ergernis
Vanaf 1977 begonnen de rijke Colombianen-grootgrondbezitters zich te ergeren aan pater Gillard: hij maakte de armen mondiger, verenigde hen om hun belangen te verdedigen en was er de oorzaak van dat ze heel wat goedkope en makkelijk uit te buiten werkkrachten kwijt waren. En als je aan de bezittende klasse die ook de macht heeft durft te tornen, dan vraag je om problemen.
10 april 1985
Toen hij terugkeerde van een vergadering van Junta civica-pastoral, de beweging van de burgerlijke en pastorale problemen, in het centrum van een armenwijk in Cali, opende een militaire controlepost het vuur op zijn jeep. Hij kreeg vijf kogels in zijn lichaam, één daarvan trof zijn kleine hersenen. Hij werd nog naar het hospitaal gebracht en geopereerd maar op 26 oktober stierf hij in het hospitaal van Cali.
Moord, en niks minder
In dergelijke landen wordt er om een leugen minder of meer niet gegeven. Pater Daniël zou door een versperring gereden zijn maar een gewezen agent van de Colombiaanse veiligheidsdiensten (Ricardio Gamez Maruera) verklaarde dat het een regelrechte moord is, dat pater Gillard al lang op de zwarte lijst van het leger stond omdat zijn werk voor het bewustzijn van de bevolking ‘als een gevaar voor de regering beschouwd werd’.
Op zijn uitvaart in zijn parochie in Cali waren meer dan 5.000 mensen aanwezig en zijn graf is een kleine bedevaartplaats geworden waar dagelijks verse bloemen worden gelegd door de plaatselijke bevolking. Over de moord op de Gingelommenaar bleef een zweem van geheimzinnigheid zweven. Na jaren viel het doek over de moord op de priester. De Colombiaanse Raad van State had de staat en het ministerie van defensie veroordeeld wegens misbruik van wapens waarbij veiligheidsdiensten van het leger direct verantwoordelijk werden gesteld.
Monument in “zijn” technische school
Zepperenaar Remi Celis, keramist-beeldhouwer en sinds jaren bevriend met pater Gillard, heeft een beeld gemaakt ter herinnering aan het werk van de martelaar in Cali. Het bestaat uit twee kolommen: de eerste stelt pater Gillard zelf voor als bezielende kracht. De tweede stelt de vonk voor van pater Gillard naar het Colombiaanse volk toe. Hij bracht het kunstwerk tot stand, samen met edelsmid Raf Verjans, ook een vroegere vriend van de pater en het staat nu op het eerste verdiep van een technische school die Pater Hubert-Daniël Gillard had gebouwd.
Blijft nu nog de vraag wanneer de katholieke kerk werk gaat maken van de erkenning van pater Gillard als martelaar, want dat is hij, vermoord omwille van zijn sociale idealen en zijn inzet voor de minstbedeelde en uitgebuite Colombianen. Of zoals de Polen in 2005 riepen op het Sint-Pietersplein: santo subito!
