Franck Van Erven is theatermaker, toneelschrijver en regisseur. Of beter: ‘was’. In deze column neemt de Nederlander die al ruim 20 jaar in het rustige Velm woont afscheid van de theaterwereld. Het stuk ‘De Perenboom’ bij theatergezelschap Pol Stas was het laatste door hem geschreven en geregisseerd toneelstuk in zijn lange loopbaan. Maar het schrijven kan niemand hem afleren. Deze column mag dan wel een ‘adios’ zijn aan het theater; Franck kruipt graag nog eens een keertje in de pen voor TruiensNieuws.

UN ADIOS EN CANCIONES

Boudewijn de Groot/Lennard Nijgh ” Testament”

Na 75 jaren in het leven

maak ik mijn testament op van mijn jeugd

Niet dat ik geld of goed heb weg te geven

Maar zondag 30 oktober kwam er een einde aan mijn theaterleven. Mooie herinneringen, minder mooie en vreselijke herinneringen. Vrienden heb ik niet overgehouden aan die 53 jaar professioneel werken. Wel veel bekenden, soms korte passanten, andere van een langere passage .In gedachten zijn ze me nog steeds dierbaar.

En nu ik ben aanbeland in de diepe herfst van mijn leven …..

Ramses Shaffy “Laat me”

Ik zal ook wel eens een keertje sterven
Daar kom ik echt niet onderuit

Ik laat m’n herinneringen dan maar zwerven
En verder zoek je ’t maar uit

De kans dat ik in een muur eindig is groot, wanneer ik langere tijd in Catalonië verblijf.

Voor mijn definitieve einde zwerven mijn gedachte naar alle producties van Circus Tabori,

Als ik zo ijdel mag zijn, mijn beste producties. Maar ook tien jaren Streektheater 2 producties per jaar en altijd uitverkochte zalen in het Parkstad Limburg Theater. De landelijke waardering die mijn eerste en aardigste troupe, speelgroep Expressie uit Welten, kreeg voor beklijvende voorstellingen als “Dat verhaal van jou” en “ Een vijand van hert volk” En de vele producties voor de groep Pol Stas uit Sint-Truiden, waar ik de kans heb gehad jonge mensen de liefde en voor een deel de kunde van het vak, aan te leren

Jacques Brel “Jojo”

Six pieds sous terre, Jojo, tu n’es pas mort
Six pieds sous terre, Jojo, je t’aime encore

Dus of in een muur, of in een urn of toch zes voet onder de grond

De liefde zal niet snel slijten, bij mij en bij mijn spelers

En wat ga ik nog doen in de dagen (?) of maanden (?) of jaren (?) die mij nog resten

Het leven leven met mijn enige echte geliefde die met mij al 53 jaar het leven deelt.

Leo Ferrè

Avec le temps
Avec le temps, va, tout s’en va
On oublie le visage et l’on oublie la voix
Le cœur, quand sa bat plus, c’est pas la peine d’aller
Chercher plus loin, faut laisser faire et c’est très bien

Beter verwoorden dan Leo Ferrè kan ik het niet.

Het gaat u allen goed.

Adios

© Franck Van Erven