- door Franck Van Erven
51 jaar heb ik geregisseerd. Tijd om eens achterom te kijken of er nog iets meldenswaardigs te vinden is in mijn tanend geheugen. Dan moet ik beginnen met de mooiste voorstelling die ik ooit gemaakt heb: Mijn moeders courage met Circus Tabori. Er zat tegen het einde van het stuk een scène in met moeder Tabori, een Jodin in Auschwitz en een Duitse officier. Moeder Tabori moest hem toestemming vragen om even naar huis te gaan om haar vrijgeleidebewijs van het Rode kruis op te halen om te bewijzen dat ze hier ten onrechte was. Hoe in beeld te brengen de wanhoop van moeder Tabori om de Duitse officier te verleiden haar toestemming te geven om te gaan?
Een repetitielokaal in Sittard. Aanwezig: Nicole op den Kamp, haar echtgenoot Sjef Schurgers en Erik Derikx. Duur van de scène in het tekstboekje: driekwart bladzijde. Repetitieduur van die avond: tweeëneenhalf uur!
Uiteindelijk beslissen we gezamenlijk voor het beeld waarbij de moeder in de armen van de Duitse officier staat. Als een verliefd koppel of als een moeder en zoon. Het slachtoffer met het ultieme kwaad. Het publiek wordt later met dit eindresultaat geconfronteerd maar de weg ernaartoe is wat toneelmaken zo boeiend maakt, zo onvergetelijk.
In beeld: Circus Tabori, Mijn moeders courage. Erik Derikx en Nicole op den Kamp © Franck Van Erven
Franck Van Erven is theatermaker en toneelschrijver. Hij schreef en regisseerde stukken voor o.a. Theatergezelschap Pol Stas. Als Nederlander woont hij al 50 jaar in Vlaanderen, waarvan de laatste 20 jaar in het rustige Velm. Franck werpt in zijn columns een – soms kritische – (terug)blik op aspecten van zijn leven en van de actualiteit.
